آسیب شناسی موقعیت و جایگاه بین المللی سینمای سیاسی ایران پس از پیروزی انقلاب اسلامی

حضور و موفقیت هنرمندان و از جمله هنر – صنعت سینمای ایران در عرصه های بین المللی برای جامعه هنرمندان و سینماگران ایران یک دستاورد تلقی می شود. سینمای سیاسی ایران نیز از این دستاورد بی نصیب نبوده و با حضور در عرصه های بین المللی توانسته سهمی از این توفیق ها را به نام خود ثبت نمایند. علیرغم نما و ظواهر بیرونی، سینمای ایران برای کسب هر یک از توفیق های بین المللی چالش های مختلفی را تجربه کرده است؛ پژوهش حاضر تلاش دارد موانع، مشکلات و تنگناهای متنوع سینمای ایران برای کسب هریک از توفیق های بین المللی چالش های مختلفی را تجربه کرده است؛ پژوهش حاضر تلاش دارد موانع، مشکلات و تنگناهای متنوع سینمای سیاسی ایران را در این عرصه ی رقابتی مورد طرح و بررسی قرار دهد، بدین لحاظ بدوا در عرصه نظر توضیحی در رابطه با آسیب شناسی، سپس به تشریح نسبت "هنر، سینما و سیاست" می پردازد، و در پایان مطالعات نظری ظرفیت های نظریه سازه انگاری در تحلیل تعاملات بین المللی سینمای سیاسی ایران مورد بررسی تاریخچه و دوره بندی سینمای از دوران قاجار و پهلوی اول و دوم و از جمله موفقیت ها آن مباحث بعدی این پژوهش را تشکیل می دهد. پایان بخش پژوهش بررسی چالش های سینمای ایران پس از پیروزی انقلاب اسلامی است. به لحاظ روش شناختی وجه غالب تحلیلی – توصیفی است ولی در مواردی از مصاحبه با دست اندر کاران سینمای ایران و کارگردانهایی چون رسول صدر عاملی ، ابوالفضل جلیلی و همچنین با چند تهیه کننده ، کارشناس ، منتقد سینمایی ، بازیگر و فیلم نامه نویس هم بهره مند شده است . مهمترین یافته های پژوهش حکایت از آن دارد که طیف وسیع و متنوعی از چالش ها در چارچوب ملاحظات " سیاسی " ، اجتماعی و فرهنگی " ، "حقوقی و ساختاری"و "اقتصادی و تکنولوژیک" سینمای سیاسی را از تکاپوی جدی در عرصه بین المللی بازداشته است . حاکمیت و استمرار رویکرد دولتی و حکومتی سازی سینما و حمایت از سینمای یارانه ای ، ملاحظات خاص ایدئولوژیک ، هنجاری و فرهنگی در ایران ، ضعیف بودن بخش خصوصی و در مقابل قوی بودن بخش ممیزی از مهمترین چالش های سینمای سیاسی ایران برای حضور و کسب توفیق در عرصه های بین المللی است .